Emiel ontwaakt

Was het jullie ook al opgevallen? De eerste twee dagen alleen foto's met een slapende Emiel... inderdaad nog steeds een rustig burgerke. Vandaag begon hij zich toch wat meer te interesseren aan wat er zich rondom hem afspeelt. Misschien dat grote zus Hanne er wel voor iets tussen zit. In elk geval nu ook enkele foto's van een wakkere Emiel. Ondertussen drinkt hij ook al met volle teugen, nu ja, de eerste dagen zat hij waarschijnlijk wel wat op zijn honger.

Morgen zit het vierdaags hospitaal bezoek er al weer op. Mama en Emiel terug van Scottsdale naar onze stee in Ahwatukee, Phoenix.

En dan komt dinsdag avond het rescue team toe (zo hebben we grietje's ouders gedoopt ;-) ).

Voor iedereen die de weblog bezoekt: klik ook eens op ons gastenboek, zo breng je een virtueel babybezoekje zonder daarvoor een jetlag aan je broek te hebben!

groetjes f.

Een nieuw belgisch amerikaantje

Voor de verandering is het eens Frederik die hier een boodschapje zet...

Gisteren was het zover. De langverwachte ooievaar kondigde zich in de vroege ochtend van 11 Januari 2008 aan in Phoenix. Met de hulp van Dr Doan, een zeer capabele anesthesist en nog wat hulp zag Emiel het levenslicht. Mama en papa waren niet meer verwonderd van de statistieken...3kg830 (of 8 lbs 7.3 oz), 53 centimeter, en nog een groot hoofd waarvan papa de omtrek vergeten is.

Het verliep eigenlijk allemaal vrij vlotjes (op dat grote hoofd na dan) en na een half uurtje kwam Emiel op keizerlijke wijze piepen. 'It's a big boy!' zeiden Dr Doan en de verpleegsters in koor. Tja, ze had Emiel op voorhand dan ook een pak kleiner ingeschat...'How on earth did he fit in there???'.

Grietje had zich al voorbereid op een stevige kreiser... de voetbalspeler allures die hij tot voor kort in de buik tentoonspreidde heeft hij echter tot nu toe achterwege gelaten. Zijn eerste uurtjes liet hij zich kennen als een braaf bazeke. Benieuwd of dat snachts ook zo zou zijn...

Hanne en papa waren ondertussen naar huis gegaan. Papa hield zijn hart vast... de vorige nachten had Hanne zich immers laten kennen als 'ne goeien uitgaander'.
Maar deze keer no probs; lekker dodo gedaan van 9 tot 7, het duo 's morgens alweer op weg naar het Scottsdale Healthcare center.

Grietje heeft van de eerste nacht genoten! Af en toe eens laten drinken, terug een beetje slapen, en zo een rustige nacht door. Great! Hopelijk doet hij zo verder!
De oren heeft hij al van de mama, van wie zou hij het rustige hebben???

groetjes en tot de volgende post,

Frederik