Tucson

Vorige zaterdag eens naar Tucson afgezakt, het meest historische stadje hier in de buurt, ongeveer twee uur rijden van Phoenix. We hadden een 'historische' wandeling van het internet gehaald, The Presidio Trail, en toen we even gewandeld hadden bleek dat er een turquoise lijn door de stad dezelfde route volgde. Toen zijn we maar verder gewandeld langs deze lijn en het bleek de moeite. Het eerste wat we te zien kregen was het pleintje waar vroeger de postkoets de stad binnen kwam. Het bord op het plein suggereerde dat die postkoets daar binnen reed, achtervolgd door indianen en bandieten, met een paar pijlen en/of kogelgaten in het hout. Je kan het je zo voorstellen, natuurlijk!

Maar Tucson heeft wel heel aangename plekjes, mooie straatjes met oude Spaanse huisjes, een aantal oude gebouwen van de Spaanse 'veroveraars', zelfs een Art Deco cinema, ...

's Middags even gestopt in Hotel Congress, een echt Far West Hotel met de charme van toen en heeeeerlijk eten. De mensen die hier zaten leken ons ook 'normaal', wat voor ons wil zeggen dat we tot het gemiddelde behoorden en niet tot de absoluut magersten.

Hanne vond die cowboys heel grappig. Ze stond er dan ook graag mee op de foto.

Wickenburg & Lake Pleasant

Zondag op stap naar Wickenburg, een cowboy dorpje in een uitloper van de sonoran desert. De weg ernaar toe paseert door Sun City, de eerste stad in Amerika voor gepensioneerden die volledig en speciaal voor hen ontworpen is. En inderdaag aan het eerste kruispunt van Sun City staken twee oudjes in hun golf car de straat over op weg naar de supermarkt. Een auto hebben ze hier blijkbaar niet nodig. Alles met die golf car.

Wickenburg beperkt zich tot een paar straten die er Western aandoen. Maar ga je hier ergens aan een tafeltje zitten om de maag te spijzen dan merk je steeds weer dat Mexico niet ver weg is. Zelfs de bonenpuree die we zo goed kennen van Guatemala krijg je hier geregeld op je bord. Met een klein verschil dat het hier echt lekkere is.

Na ons bezoekje aan Wickenburg en Hanne haar zoveelste maaltijd in de auto reden we naar de mijn waar alles begon. Mr. Wickenburg vond er ooit goud ... Ooit, want als je nu de toestand van de omgeving ziet, wordt daar al jaren niets meer gedaan. Nochtans zou er nog gigantisch veel goud in de ondergrond zitten.

Op de terugweg hebben we een waterplas gevonden waar we misschien toch eens op gaan kunnen surfen. Ja blijkbaar liggen er toch nog grote wateroppervlakten in het droge Arizona.

Het waterpeil schommelt blijkbaar erg. Het water wordt in de zomer gebruikt om de lager gelegen velden te besproeien. Waarschijnlijk was het nu op zijn hoogst.

Centrum Phoenix

Zaterdag zijn we op zoek gegaan naar het 'centrum' van Phoenix. Tussen al die vierkantjes zou er dan toch eentje zijn met een plein dat het centrum van de stad voorstelt, omringd door een aantal 'historische' gebouwen. Wij op zoek. Duidelijk was het in elk geval niet. Je moet er je gids naasthouden om zeker te zijn dat je inderdaad wel op het centrale plein van een stad van 6 miljoen inwoners staat. Een paar fonteinen en een podium, voor de rest niet veel soeps.
Dus trokken we maar naar de volgende 'must see' van de stad: het heard museum. Een heel mooi museum dat erg spaans aanvoelt met een centraal binnenpleintje en gezellig restaurantje. Het museum is ook zeker de moeite waard maar wij hebben ons vooral gerealiseerd dat het over een geschiedenis gaat waar we zo goed als niets van af weten. Over de Azteken en de Apachen hebben we wel eens gehoord maar al de andere stammen ... en hun geschiedenis ... Voor we vertrokken ben ik dan ook de museum shop ingedoken en heb wat literatuur gekocht over de geschiedenis van de SouthWest.
Daarna zijn we op zoek gegaan naar het Biltmore hotel van Frank Lloyd Wright maar achteraf bleek onze gids toch niet het exacte adres te vermelden en dan kan je je hier doodzoeken. We hebben ondertussen wel een shopping mall gevonden waar ze normale, laten we zeggen Westerse, kleren verkopen.

Camelback Mountain

Vorig weekend zijn we de berg die hier in het midden van de stad ligt te blinken geen beklimmen: Camelback Mountain. Voor Hanne hadden we nu een draagrugzak gekocht aangezien die 'stoere' buggy toch niet over de bergpadjes geraakt.

Na haar middagdutje op weg. Wanneer we daar aankomen blijkt het toch een populaire bestemming te zijn en moeten we ons op enige afstand parkeren. Dat geeft ons al een mooie wandeling van aan de auto tot het begin van het pad.

De eerste 500 meter lijkt wel een trap en Bib probeert die omhoog te stappen zonder ons dochter al te veel te schudden. Ze lijkt het eerst wel leuk te vinden, hoog in haar troon maar na een tijdje, en tientallen trappen verder, was de pret er wel af. Een korte pitstop, even bijtanken voor onze kleine meid en we hoopten verder te gaan. Maar toen gebeurde wat in Arizona niet voorkomt : het begon te regenen. Nadat we snel terug ingepakt hadden en Hanne in haar rugzak gestoken, begonnen we opnieuw te dalen. Het begon harder en harder te regenen. We besloten dan maar dat ik de auto zou gaan halen en Bib verder met Hanne naar beneden zou stappen. Dat was mijn eerste loopervaring sinds mijn zwangerschap ... er is nog een hele weg te gaan. Nat en uitgeput heb ik dan Bib en Hanne opgepikt die nog rustig aan het stappen waren en zijn we onder een waterig zonnetje teruggekeerd naar downtown Scottsdale.