Zondag op stap naar Wickenburg, een cowboy dorpje in een uitloper van de sonoran desert. De weg ernaar toe paseert door Sun City, de eerste stad in Amerika voor gepensioneerden die volledig en speciaal voor hen ontworpen is. En inderdaag aan het eerste kruispunt van Sun City staken twee oudjes in hun golf car de straat over op weg naar de supermarkt. Een auto hebben ze hier blijkbaar niet nodig. Alles met die golf car.
Wickenburg beperkt zich tot een paar straten die er Western aandoen. Maar ga je hier ergens aan een tafeltje zitten om de maag te spijzen dan merk je steeds weer dat Mexico niet ver weg is. Zelfs de bonenpuree die we zo goed kennen van Guatemala krijg je hier geregeld op je bord. Met een klein verschil dat het hier echt lekkere is.
Na ons bezoekje aan Wickenburg en Hanne haar zoveelste maaltijd in de auto reden we naar de mijn waar alles begon. Mr. Wickenburg vond er ooit goud ... Ooit, want als je nu de toestand van de omgeving ziet, wordt daar al jaren niets meer gedaan. Nochtans zou er nog gigantisch veel goud in de ondergrond zitten.
Op de terugweg hebben we een waterplas gevonden waar we misschien toch eens op gaan kunnen surfen. Ja blijkbaar liggen er toch nog grote wateroppervlakten in het droge Arizona.
Het waterpeil schommelt blijkbaar erg. Het water wordt in de zomer gebruikt om de lager gelegen velden te besproeien. Waarschijnlijk was het nu op zijn hoogst.
2 comments:
Ik geef hier de eerste comment in de hoop dat het lukt. Moeke
Hoi,
kunnen jullie daar anders niet opnieuw aan een goudmijn beginnen? Zal abders wel komen helpen graven voor 50 % van de opbrengst...
Post a Comment