Briefje van Emiel

Hier ben ik dan, Emiel. Nu ik een maand oud ben wordt het wel eens tijd dat ik zelf achter de computer kruip. Een e-mail adres heb ik nog niet, dus gebruik ik dat van mama maar.
Volgens mijn mama ben ik nog altijd een rustige burger in vergelijking met mijn zusje hoewel ik ’s avonds mijn best doe en alle registers open trek. Na een paar uurtjes van onrust heb ik het dan wel weer gehad en knor ik de nacht rond, met het nodige aantal melkstops wel te verstaan. Die lekkernij laat ik niet aan mijn neus voorbij gaan! Elke twee uur sta ik op mijn recht om te smullen. Mama hoopt altijd stiekem dat ik mij eens zal overslapen...
Volgens mama en papa zijn mijn beentjes al verdubbeld en krijg ik een onderkin... maar ik laat me niet van de wijs brengen. Zolang ik ervan geniet, ga ik door.
Mijn zusje is ook heel lief.
Als ik in mijn relax zit, dan probeert ze me te wiegen... zonder te beseffen hoe sterk ze wel is.
Als ik ween, probeert ze een plastiek ding aan een touwtje in mijn mond te steken. Ik snap niet wat ze daar zo lekker aan vindt. Ik moet er voorlopig niets van hebben.
Als ik slaap, legt ze dekentjes op me zodat ik het lekker warm krijg.
En sinds gisteren geeft ze me ook overvloedig kusjes als oma naar me kijkt.
Ja, ze is een schat mijn grote zus.